Pytania:
Zadania:
- Czy wypadkowa dwóch wektorów o różnych długościach może być równa zeru? A wypadkowa trzech wektorów?
- Czy wektor może być równy zeru, jeżeli jedna z jego składowych jest różna od zera? Czy ma sens nazywanie wektorem wielkości, której długość jest równa zeru?
- Wymienić kilka wielkości skalarnych. Czy wartość dowolnej wielkości skalarnej zależy od wybranego układu odniesienia?
- Zdarzenia możemy podporządkować w czasie. Na przykład zdarzenie b poprzedza zdarzenie c i następuje po zdarzeniu a; określa to kolejność zdarzeń a, b i c. Wprowadziliśmy w ten sposób pojęcie przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Czy wobec tego czas jest wektorem? Jeśli nie, to dlaczego?
- Czy prawa przemienności i łączności stosują się do odejmowania wektorów?
- Czy iloczyn skalarny może być wielkością ujemną?
- Dodano dwa wektory a i b. Pokazać, że długość wektora wypadkowego nie może być większa niż a + b, ani mniejsza niż
.
- Co można powiedzieć o dwóch wektorach a i b spełniających związki:
- a + b = c oraz a + b = c
- a + b = a - b
- a + b = c oraz a2 + b2 = c2
- Rozważmy dwa przemieszczenia, jedno o wartości 3m, a drugie o wartości 4m. Jakie kierunki powinny mieć odpowiednie wektory przemieszczenia, aby wielkość przemieszczenia była równa:
- 7m,
- 1m,
- 5m.
- Dwa wektory a i b o jednakowej długości, równej powiedzmy 10 jednostek, są zorientowane tak, jak pokazano na rysunku 14, a ich suma geometryczna wynosi r. Znaleźć:
- składowe x i y wektora r,
- długość wektora r,
- kąt, jaki tworzy wektor r z osią x.
- Dane są dwa wektory a = 4i - 3j oraz b = 6i + 8j. Znaleźć długość i kierunek wektorów a, b, a + b, a - b oraz b - a.
- Uogólnić analityczną metodę rozkładania wektorów na składowe i dodawanie wektorów na przypadek trzech i większej ilości wektorów.
- Samochód przebył odległość 50km jadąc na wschód, następnie 30km jadąc na północ i w końcu 25km jadąc w kierunku odchylonym o 30° od północy ku wschodowi. Przedstawić drogę przebytą przez samochód za pomocą wektorów i znaleźć wypadkowe przemieszczenie samochodu licząc od punktu startu.
- Grający w golfa trzykrotnie uderzał w piłkę, zanim wpadła ona do dołka znajdującego się na trawniku. Po pierwszym uderzeniu piłka przesunęła się o 12m na północ, po drugim uderzeniu o 6m w kierunku południowo-wschodnim, a po trzecim uderzeniu o 3m w kierunku południowo-zachodnim. Jakie musiałoby być przemieszczenie piłki, aby wpadła ona do dołka po pierwszym uderzeniu?
- Cząstka doznaje trzech następujących kolejnych przemieszczeń na płaszczyźnie: 4m w kierunku południowo-zachodnim, 5m w kierunku wschodnim i 6m w kierunku odchylonym o 60° od północy ku wschodowi. Przyjąć, że oś y jest skierowana na północ, a oś x na wschód znaleźć:
- składowe każdego wektora przemieszczenia,
- składowe wektora przemieszczenia,
- wartość i kierunek przemieszczenia wypadkowego,
- przemieszczenie, jakiego musiałaby doznać cząstka, aby powrócić do punktu początkowego.
- Przyjąć skalę 1cm = 2m i dodać graficznie przemieszczenia z zadania 9. Określić na podstawie wykresu wartość i kierunek przemieszczenia wypadkowego.
- Uogólnić analityczną metodę rozkładania wektorów na składowe i ich dodawanie na przypadek przestrzeni trójwymiarowej.
- Po opuszczeniu frontowych drzwi domu chłopiec przebył odległość 300m idąc na wschód i 600m idąc na północ, a następnie wyjął z kieszeni monetę 10gr i zrzucił ją ze stromej ściany o wysokości 150m. Wybrać jakiś układ współrzędnych i napisać wyrażenie na przemieszczenie monety posługując się jednostkowymi wektorami osi.
Chłopiec wraca do tych samych drzwi idąc z powrotem inną drogą. Jakie jest jego wypadkowe przemieszczenie na całej drodze?
- Znaleźć sumę przemieszczeń wektorowych c i d, których składowe wzdłuż trzech wzajemnie prostopadłych kierunków wynoszą w km:
cx = 5, cy = 0, cz = -2; dx = -3, dy = 4, dz = 6.
- Wektor d o długości 2,5m skierowany jest prosto na północ. Jaka jest długość i zwrot wektorów:
- -d,
- d/2,
- -2,5d,
- 4d.
- Pokój ma wymiary 3,0m * 3,6m * 4,2m. Mucha przelatuje z jednego rogu pokoju do rogu diametralnie przeciwległego.
- Jaka jest wartość jej przemieszczenia?
- Czy długość przebytej przez nią drogi może być krótsza niż ta odległość? Dłuższa niż ta odległość? Równa tej odległości?
- Wybrać odpowiedni układ współrzędnych i znaleźć składowe wektora przemieszczenia w tym układzie.
- Przypuśćmy, że mucha z zadania 15 nie fruwa, lecz pełznie. Jaka jest teraz najkrótsza droga, jaką może przebyć?
- Samolot leci z Waszyngtonu do Manili. Jaka jest wartość jego wektora przemieszczenia, jeli szerokość i długość geograficzna obu miast wynoszą odpowiednio: 39°N, 77°W oraz 15°N i 121°E?
- Dwa wektory o długościach a i c, których początki stykają się ze sobą, tworząc kąt
. Udowodnić, znajdując ich składowe wzdłuż dwu prostopadłych osi, że długość wektora wypadkowego wynosi:
.
- Wykazać, że dla dowolnego wektora a:
= a2 oraz
= 0.
- W standardowym (prawoskrętnym) układzie współrzędnych dany jest wektor a w kierunku dodatnim osi x, wektor b w kierunku dodatnim osi y oraz wielkość skalarna d.
- Jaki jest kierunek wektora b/d?
- Jaki jest kierunek iloczynu wektorowego
?
- Jaki jest kierunek wektora b/d?
- Jaka jest wartość iloczynu
?
- Kierunki wektora a o długości 10 jednostek i wektora b o długości 6 jednostek różnią się o 60°. Znaleźć:
- iloczyn skalarny tych dwóch wektorów,
- ich iloczyn wektorowy.
- Wykazać, korzystając z układu współrzędnych, przedstawionego na rysunku 6b, że:
oraz ![]()
.
- Korzystając z prawoskrętnego układu współrzędnych przedstawionego na rysunku 6b wykazać, że:
![]()
oraz
.
- Widzieliśmy, że do iloczynu wektorowego nie stosuje się prawa przemienności, tzn.
nie równa się
. Wykazać, że prawo stosuje się do iloczynu skalarnego, tzn., że
=
.
- Wykazać, że prawo rozdzielności mnożenia względem dodawania stosuje się zarówno do iloczynu skalarnego, jak i wektorowego, tzn. wykazać, że:
![]()
oraz
.
- Czy prawo łączności stosuje się do iloczynu wektorowego, tzn. czy
jest równe
? Czy ma sens mówienie o prawie łączności dla iloczynu skalarnego?
- Iloczyn skalarny w notacji wektorów jednostkowych.
Mamy dwa wektory przedstawione w postaci:
a = iax + jay + kaz
oraz
b = ibx + jby + kbz.
Wykazać analitycznie, że:
= axbx + ayby + azbz.
(Wskazówka: patrz zadanie 22)
- Korzystając z definicji iloczynu skalarnego
= ab
oraz faktu, że
= axbx + ayby + azbz (patrz zadanie 25), obliczyć wartość kąta zawartego między dwoma wektorami a = 3i + 3j - 3k oraz b = 2i + j + 3k.
- Iloczyn wektorowy w notacji wektorów jednostkowych.
Wykazać analitycznie, że:
= i(aybz - azby) + j(azbx - axbz) + k(axby - aybx).
(Wskazówka: patrz zadanie 23)
- Wykazać, że wartość bezwzględna iloczynu wektorowego dwóch wektorów równa jest liczbowo polu równoległoboku, którego bokami są te dwa wektory (patrz rysunek 15). Czy fakt ten sugeruje, w jaki sposób można by za pomocą wektora przedstawić element powierzchni zorientowany w przestrzeni?
- Wykazać, że powierzchnia trójkąta zawartego między wektorami a i b (patrz rys. 15) jest równa
.
- Wykazać, że wartość iloczynu
jest równa liczbowo objętości równoległościanu zbudowanego na wektorach a, b, c.
- Niech wektory b i c będą dwiema przecinającymi się przekątnymi ścian sześcianu o krawędzi a (patrz rysunek 16). Znaleźć:
- składowe wektora d, gdzie d =
,
- wartości iloczynów
,
oraz
.
- Przypuśćmy, że a, b i c są trzema dowolnymi wektorami nie leżącymi w jednej płaszczyźnie. Nie muszą one tworzyć ze sobą kątów prostych.
- Wykazać, że
.
- Niech:
,
gdzie v =. Obliczyć wartość iloczynu skalarnego każdego z wektorów a, b i c z każdym z wektorów A, B i C.
- Jakie są wymiary wektorów A, B i C, jeśli a, b i c mają wymiary długości?
- Niech N będzie liczbą całkowitą większą od jedności. Wówczas:
,
To znaczy:
.
Podobnie:
.
Udowodnić te dwa twierdzenia, znajdując sumę N wektorów o jednakowej długości, tak rozmieszczonych, że każdy wektor tworzy z wektorem poprzedzającym go kąt.
- Niezmienniczość dodawania wektorów względem obrotów układu współrzędnych.
Na rysunku 17 przedstawione są dwa wektory a i b oraz dwa układy współrzędnych różniące się tym, że osie x i x` oraz y i y` tworzą ze sobą kąt. Udowodnić analitycznie, że a + b ma zawsze taką samą wartość, kierunek i zwrot, niezależnie od tego, w którym układzie wykonujemy dodawanie.